New York Times bestsellerauteur Gena Showalter schreef vier boeken over Alice, allen in thema van Alice in wonderland, met het grote verschil dat Alice nu beland is in Zombieland. 
Alice, die liever Ali genoemd wil worden, beleeft de meest vreemde en gruwelijke avonturen in haar wereld vol zombies. Gelukkig hoeft ze het niet in haar eentje tegen deze duistere wezens op te boksen. 
Met de White Rabbit Chronicles heeft Gena Showalter een geniaal, eigentijds en duister sprookje geschreven. Spreekt een vrouwelijke versie van horrorboeken je aan? Lees dan zeker deze serie eens! 

~ pas op – spoileralert ~ 

Alice in Zombieland

Ik ving een glimp op van vlijmscherpe tanden toen ze… aanvielen op mijn vader en bijna in hem verdwenen. Even later kwamen ze weer boven. Ze… Ze aten hem op. Monsters. 

Haar vader had gelijk. De monsters bestaan echt. Haar hele leven is haar vader bang geweest voor de monsters en altijd heeft ze hem voor gek verklaart, zoals de halve wereld dat deed. Tot Ali op een avond haar hele gezin verliest. Zogenaamd in een auto-ongeluk, maar zij weet wel beter. De zombies hebben haar ouders en zusje vermoord.  

Ineens blijkt Ali zelf ook de monsters te kunnen zien en bezit ze bovennatuurlijke krachten. Ze leert met de zombies te vechten, terwijl ze ook haar eigen gevoel moet leren begrijpen. Wat de grootste bad boy van school, Cole Holland, wat vindt ze nou eigenlijk van hem? 

Zombies. Wat waren dat eigenlijk precies? 

O, ik wist wel wat de boeken en films beweerden. Zombies waren hersenloze levende doden, die snakten naar mensenvlees. Maar ik wist nu dat ze niet menselijk waren. Ze konden niet aangeraakt worden door mensen. Zombies waren geesten. En ik ook. 

Hoewel het best behoorlijk dikke boeken zijn, spraken ze me meteen aan. De horror-versie van Alice in Wonderland, zo noemde ik ze telkens als ik aan iemand moest uitleggen wat ik aan het lezen was. Ik hou van spannend, ik hou van sprookjes en deze combinatie van Gena Showalter is perfect. Een geniale mix van spanning, puberale liefdes, actie en horror maakt dat je gedurende het hele boek op het puntje van je stoel blijft zitten.  

Door de Zombiespiegel

De eerste zestien jaar van mijn leven had ik doorgebracht onder het wakend oog van een man die monsters kon zien die voor iedereen onzichtbaar bleven. Ik had gedacht dat hij gek was, en ik had ontzettend gebaald van de regels die hij ons opdrong en van alle problemen die hij veroorzaakte. 

Als je denkt dat het verhaal over is en een goed einde heeft gekregen, begin dan in het tweede deel van the White Rabbit Chronicles. Het verhaal is niet voorbij. Alice weet nu wat zombies zijn en hoe ze tegen ze moet vechten. Maar alles verandert als ze er na de laatste zombieaanval vreemde dingen met haar gebeuren. Spiegels komen tot leven, ze hoort stemmen die anderen niet schijnen te horen, en ze heeft soms de afschuwelijke nijging om iemand aan te vallen. Maar Alice wordt pas echt bang als ze in de spiegel kijkt.  

Mijn geest werd naar mijn lichaam gesleept. Twee van de pakken verwijderden de halsband terwijl twee anderen mijn geest weer in mijn lichaam dwongen. Op het moment van samenvoeging kwam ik in beweging, vastbesloten m me uit alle macht te verzetten. 

Ook dit tweede boek van deze serie is een topper. Het verhaal gaat verder, zonder eentonig te worden. Voor deze serie kun je beter niet een zwakke maag hebben of snel nachtmerries krijgen. Voor mij kan het niet heftig genoeg, ik geniet van deze verhalen. De balans tussen zombiekiller en puber/schoolmeisje weet Gena Showalter goed te vinden en vast te houden. Met recht een sterke YA.  

Harten Koningin

Ik had een vreemde droom. Een meisje van een jaar of drie, vier oud was vastgebonden aan een stoel. Een elegante, eenvoudig geklede vrouw zat naast haar en hield haar hand vast. De vrouw was zo rank, dat ze nog het meest op een elfenprinses uit een sprookjesboek leek. Ze had golvend, strokleurig haar dat tot op haar schouders viel, en ogen die zo bleek waren, dat het bijna eng was.  

Wederom is het verhaal van Ali nog niet af. Ze dacht het ergste achter de rug te hebben en rust te hebben gevonden, tot Anima Industries, het bedrijf dat zombies gebruikt om macht te verkrijgen en daarbij over lijken gaat, opnieuw begint met zijn verraderlijke praktijken.  

Zijn het wel de zombies waar de zombiejagers bang voor moeten zijn? Of bestaan er mensen die nog veel angstaanjagender zijn? 
Ondertussen ontdekt Ali nieuwe krachten bij zichzelf. Ze weet dat ze hiermee de strijd kan winnen. De vraag is alleen ten koste van wat. 

Kon deze dag nog erger worden? 

Wacht. Schrap die vraag. Erge dingen hadden de neiging om nog erger te worden wanneer ik erover ging tobben. 

Gena Showalter blijft me verbazen. Na het einde van elk boek denk ik: beter dan dit wordt het niet. Nu heeft ze alles wel verteld.. Maar dan komt het volgende boek. En meteen vanaf de eerste bladzijde grijpt die me en laat me niet meer lost.  

Zombie Party

Rebecca Smith. Ik haat die vrouw uit de grond van mijn hart. De voormalig leider van Anima, en een eersteklas bitch. 

Leuk dat je al tot hier hebt meegelezen! Ik hoop dat je net zo enthousiast bent geworden over deze serie als ik al een tijdje ben. Op naar het laatste deel: Zombie Party. In dit laatste boek van the White Rabbit Chronicles, en misschien ook wel het heftigste boek, moeten Ali en haar vrienden de dood van hun vriendin Kat verwerken. En alsof dat niet erg genoeg is, lijkt Anima uit de as herrezen. 
Zal het de zombiejagers eindelijk lukken om een eind te maken het tijdperk van de zombies? 

Moet je horen. Ik ben pas achttien, en ik heb nu al het coolste cv ooit uit de hele geschiedenis. 

Persoonlijke missie: de wereld redden van de vernietigende krachten van het kwaad. 

Vaardigheden: ik kan de geestenwereld zien, mijn geest uit mijn lichaam laten treden, met een zwaai van mijn hand iemands geheugen wissen, de toekomst voorspellen en rennen met een snelheid die een normaal mens met het blote ook niet bij kan houden. O, en ik kan energiestoten opwekken waarmee je zombies door de lucht kunt laten vliegen. 

Jazeker. Zombies bestaan. Wen er maar aan.  

Dit deel vond ik het heftigste deel. Er leek geen eind te komen aan het immense verdriet van Ali, haar vrienden en vooral Cole, het vriendje van Kat. Hoe deze groep hier ooit weer overheen kan komen, vind ik knap bedacht van Gena Showalter. Ik dacht op een gegeven moment echt dat het niet meer goed zou komen. En toch hou je aan het eind van dit boek een goed gevoel over aan de serie. Het is mooi afgerond.  

De schrijfwijze is in dit laatste boek iets anders. In elk hoofdstuk lees je de belevingswereld van iemand anders uit het team van zombiejagers.  

Conclusie

Ik kan zeker wel zeggen dat ik groot fan ben van de serie the White Rabbit Chronicles. Ook hoop ik dat Gena Showalter vaker op deze manier sprookjes omtovert tot een griezelfestijn. Ik heb enorm genoten van stoere Ali en pittige Kat, en stiekem ben ik ook wel een beetje verliefd geworden op sexy Cole. Maar hun wereld van zombies, daar pas ik voor.  

Ik vond alle vier de boeken heerlijk weglezen. Ondanks de, gemiddeld genomen, 400 bladzijden per boek vond ik de verhalen nooit langdradig of saai. 
Alleen het laatste boek viel me een klein beetje tegen. De wisselende hoofdpersonen vond ik persoonlijk minder pakkend dan het verhaal vanuit Alice te lezen. Maar toch ben ik blij dat ik ook dit boek heb gelezen en het verhaal nu helemaal rond is.  

Ik vind het heerlijk om boekenseries te lezen. Soms doe ik dit met tussenkomst van een ander boek, om even met iets anders bezig te zijn. Maar uiteindelijk blijf ik terugkomen naar de serie waar ik aan begonnen ben. En dit was zeker een serie waar ik met liefde naar terug bleef komen! 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *